بهاریه چیست؟
[بهاریه . ب َ ری ی َ / ی ](ص نسبی ) (معرب از فارسی ). منسوب به بهار. ربیعیة. (فرهنگ فارسی معین ). || (اِ) اشعاری که درباره ٔ بهار گفته شود. ج ، بهاریات . توضیح اینکه ، این کلمه مرکب است از «بهار» فارسی که به علامت نسبت عربی ملحق شده و غیرفصیح است . (فرهنگ فارسی معین)
اما از نظر فن بدیع در انواع شعر فارسی «بهاریه» اینگونه معرفی شده است:
اگر تشبيب و تغزلي که براي زمينه سازي در مقدمه قصيده می گویند، در وصف بهار باشد، آن قصيده را بهاريه می گویند. تشبيب و تغزل در اصطلاح شعرا واهل ادب به قسمت پیش در آمد قصیده می گویند وآن مقدّمه ای است در ذکر محاسن محبوب وحکایت حال عشق وعاشقی یاوصف مناظر طبیعی از قبیل بهار وخزان ،کوه ،دریا ، دشت وصحراو ماه وستارگان... که شاعرساخته وآنگاه به مناسبتی لطیف وبیانی گرم وگیراکه انگیخته ی نیروی ذوق وتخیل شاعرانه است،از آن مقدمه به اصل مقصودازقبیل مدح وستایش یاتهنیت وتعزیت نظایرآن می پردازد.
نمونه ی معروف: قصیده ی بهاریه از فرخی سیستانی که تمام قصیده 125 بیت ودر مدح سلطان محمود غزنوی است که مطلع آن با بیت:
بهار تازه دمید، ای به روی رشک بهار
بیا و روز مرا خوش کن و نبید بیار
شروع می شود .همچنین ترجیع بند معروف او در وصف بهار با مطلع:
ز باغ اي باغبان ما را همي بوي بهار آيد
کليد باغ ما را ده که فردامان به کار آيد
می با شد که در ادامه ی مطلب می خوانید.
منبع آرشیو
نظرات شما عزیزان: